Η φιστικιά απαιτεί αρκετά χρόνια από φύτευση για να παράγει καρπούς. Με το κατάλληλο νεαρό φυτό από τη φύτευση και με το κατάλληλο ελαφρό κλάδεμα μπορεί να επιτευχθεί πρωίμιση στην είσοδο στην παραγωγή καρπών.

Η φιστικιά έχει μια περίεργη παρενιαυτοφορία (τη μια χρονιά καρπίζει ικανοποιητικά και την επόμενη σχεδόν καθόλου). Αυτό μειώνεται πρακτικά μόνο με καλή άρδευση και λίπανση φυτών της ποικιλίας Ποντίκη. Η ποικιλία Αιγίνης ή Νυχάτη θεωρείται ότι δίνει το καλύτερης γευστικής ποιότητας φιστίκι πιθανότατα στον κόσμο, αλλά παρενιαυτοφορεί έντονα.

Η ανάπτυξη του καρπού της είναι περίεργη. Το μέγεθος του καρπού αναπτύσσεται παράλληλα με τη βλαστική ανάπτυξη έως και τον Ιούνιο. Αλλά έως τότε το σπέρμα δεν αναπτύσσεται καθόλου. Αντίθετα, τον Ιούλιο και Αύγουστο μέχρι την ωρίμανση και συγκομιδή το σπέρμα αναπτύσσεται ραγδαία. Επειδή αυτό είναι πολύ πλούσιο σε πρωτεΐνη και ανόργανα θρεπτικά συστατικά, απαιτεί πολλά συστατικά από τα φύλλα και όλα τα φυτικά μέρη του δέντρου.

Βάσει των ανωτέρω έγινε μια συστηματική παρουσίαση των αναγκών της φιστικιάς σε λίπανση. Είναι προφανές ότι η φιστικιά που καρποφορεί θέλει σημαντική ποσότητα θρεπτικών το καλοκαίρι για το σπέρμα και, καρποφορούσα και μη φιστικιά, την άνοιξη για τη βλάστηση και καλή λειτουργία αυτής. Ανάλογα αν αρδεύεται ή όχι η φιστικιά, η θερινή λίπανση μπορεί και επιβάλλεται να γίνει με υδρολίπανση ή διαφυλλικά.

Έγινε μια μνεία των αιτιών πρόκλησης πολλών κούφιων και κλειστών φιστικιών και τρόποι αποφυγής αυτών των μειονεκτημάτων.

Κατά τη συγκομιδή πρέπει να δίνεται σημασία στην μη επαφή των καρπών με το έδαφος, καθώς τα φιστίκια, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ξηρούς καρπούς, έχουν εκτεθειμένο το σπέρμα σε προσβολές από μικροοργανισμούς πολύ επικίνδυνους για την υγεία του ανθρώπου. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τα φιστίκια κατά τη μετασυλλεκτική τους διακίνηση. Είναι το σοβαρότερο θέμα να διατηρήσουμε μια υψηλής ποιότητας και διατροφικής αξίας παραγωγή ώστε να προσδοκούμε σημαντικές εξαγωγές τα επόμενα χρόνια.